هنر نزد ایرانیان است و بس

عادات عجیبی داریم ما ایرانی ها و ادعاهای عجیب تر. همه ی ما این ادعا ها را شنیده ایم که اکثراً بی اساسند اما بسیاری از ما بدان اعتقاد داریم. همه ی اینها ناشی از یک نوع حس خود بزرگ بینی کاذب است که متاسفانه کل جامعه ما را در بر گرفته است. بسیار شنیده ایم که ایرانی ها زیباترین، باهوش ترین، مهمان نواز ترین، خلاق ترین، هنرمند ترین، متمدن ترین، قدیمی ترین، با فرهنگ ترین، خونگرم ترین و هزاران ترین دیگر در دنیا هستند. حال اگر به یکی از آنها بگویی که مثلا ما مشکل فرهنگی داریم یا هنر ما توانایی ارائه در سطح بین المللی را ندارد به وطن فروشی و غرب زدگی و بی هویتی متهم می شوی. ما تنها ملتی هستیم که در یک کشور جهان سومی دارای فقر شدید مادی و فرهنگی زندگی می کنیم و انتظاراتی در حد بزرگ ترین کشورهای جهان داریم و ادعاهایی حتی فراتر از آن. همه از مراتب وطن دوستی و وطن پرستی من آگاهند و اتفاقاً این نکات از همانجا نشات گرفته است. با سر در برف کردن و خود بزرگ پنداشتن نمی توان کاری از پیش برد. باید تلاش کرد. درست است که ما روزگاری بزرگترین و با فرهنگ ترین و متمدن ترین و هزاران ترین دیگر در دنیابودیم اما باید بپذیریم که با گذشت زمان ما به عقب بر می گردیم و دیری نمی گذرد که به زندگی بدوی روی بیاوریم گویی ملت ما سوار بر ماشین زمانیست که او را تا آغازین روزهای خلقت همراهی می کند. زمان آن رسیده ایت که این ادعاها را کنار بگذاریم و از این ماشین زمان نحس پیاده شویم و با بقیه ی ملت ها همراه تا راه تعالی را بپیماییم.