دو اصل مهم در فرهنگ دینی ما وجود دارد، همازوری و فرشگرد. شاید درک مفهوم این دو اصل کمی دشوار باشد اما بطور خلاصه همازوری یعنی با هم بودن و همکاری در ساخت پایه های زندگی جمعی، یعنی یکدلی و همکاری کلیه ی هموندان جامعه. احترام و رعایت حقوق یکدیگر در عین تفاوت های فردی در اندیشه، هدف و روش. فرشگرد یعنی نو کردن. میگوییم از مردمانی باشیم که دنیا را نو می کنند. نو کردن دنیا باید از نو کردن خود آغاز گردد. نو کردن اندیشه ها، دوستی ها و مهربانی ها. این بر عهده ی ماست تا جهانی نوتر و بسامان تر از پیش بنا کنیم. از طرفی یکی از وظایف اساسی ما نیز شاد بودن است. شادی برای انسان آفریده شده است و غم به معنای نا دیده گرفتن داده های اهورایی پیرامونمان است. اگر به این چند نکته توجه کنیم بی شک زندگی بهتر از اینی خواهیم داشت.
خرداد چند روزیست که فرا رسیده است و ما چند سالیست که این به شعار ما تبدیل گشته است که: ما به خرداد پر از حادثه عادت داریم. پس همازور بیم، همازور کرفه کاران بیم، دور از وناه و وناه کاران بیم، شاد زیویم دیر زیویم تا زیویم به کام زیویم گیتی مان باد به کام تن مینو مان باد به کام روان اشم وهو وهیشتم استی اوشتا استی اوشتا اهمایی هیت اشایی و هیشتایی اشم.
خرداد چند روزیست که فرا رسیده است و ما چند سالیست که این به شعار ما تبدیل گشته است که: ما به خرداد پر از حادثه عادت داریم. پس همازور بیم، همازور کرفه کاران بیم، دور از وناه و وناه کاران بیم، شاد زیویم دیر زیویم تا زیویم به کام زیویم گیتی مان باد به کام تن مینو مان باد به کام روان اشم وهو وهیشتم استی اوشتا استی اوشتا اهمایی هیت اشایی و هیشتایی اشم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر