ستاره سرخ گیلان

خیابان اعلم­ الهدی میدان شهرداری را به سبزه میدان متصل می­کند. اگر بنا باشد از میدان شهرداری وارد این خیابان شوی و به شرطی که پیاده روی سمت چپ را انتخاب کنی پس از برداشتن تنها چند قدم به سینما سپیدرود می­رسی که با شکل و شمایل جدیدش بیشتر به یک پاساژ شبیه است تا سینما. روبروی درب همین پاساژ مرد میانسالی با موهای کم و چشمان روشن ایستاده است و با یک سینی بزرگ مشغول فروش موز می­باشد. البته بیشتر اوقاتش به تکیه دادن به پست مخابرات توسی رنگ کنارش و صحبت کردن با دوستان می­گذرد. همه چیز عادی به نظر می رسد مگر کاغذی که بر روی پست مخابرات نصب شده است و با خطی نه چندان خوب تاریخ بازی بعدی تیم فوتبال سپیدرود رشت را به اطلاع می رساند. بسیاری از طرفداران سپیدرود از همین قشر هستند، کاسب­های دسته چندمی که دل به تیم شهرشان بسته اند و بسیاری از درآمد ناچیزشان را هم برای بقای آن خرج می­کنند. افرادی چون حسین موزی، رحیم سیگاری، عباس کفاش، تقی هندی و .... این افراد طرفداران واقعی و جدی فوتبال هستند. طرفدارانی که هرگز مغلوب هیاهوها و تبلیغات نشده اند و تیمی را که سالهاست هیچ جام یا نتیجه ی درخشانی در پرونده اش ثبت نشده را دوست دارند. همواره در نهایت ادب تنها به تشویق تیمشان پرداخته­اند و ابتذال و انحراف شایع در ورزشگاههای کشور را برنتابیده­اند و شور و شعور یک گیلانیِ ورزشدوست را به نمایش گذارده­اند. این به عهده­ ی آنها نهاده شده است تا غرور شهرشان را حفظ کنند. قدیمی ترین تیم فوتبال در رشت یعنی سپیدرود که هوادارانش لقب ستاره سرخ گیلان را به آن می­دهند رنگ پیراهنش را نه به خاطر شباهت با تیمهای پایتخت­نشین برگزیده است و نه اسطوره های وارداتی غرب. بلکه نشان خیزش سرخ مردم خاستگاهش است. امسال چهلمین سال تاسیس باشگاه سپیدرود رشت است و این چهلمین سال پیاپی است که سپیدرود تنها با حمایت توده های مردم به حیات خود ادامه می­دهد و از هرگونه کمک مالی و معنوی مسئولین محروم است (البته بجز دوره­ی کوتاهی که برخی از نهادها تلاش کردند با استفاده از نام سپیدرود برای خود محبوبیت کسب کنند).

ریشه­ دارترین تیم شهر بارانیمان ریشه هایش را در قلب مردم محکم کرده است. سپیدرود تنها یک تیم فوتبال نیست بلکه هویت و غرور مردم رشت است که متاسفانه با عدم توجه مسئولین روزگار ناخوشی را سپری می­کند. دیروز اما خبر خوشی شنیدم از صعود تیم محبوب شهرمان به دسته ی اول که جای بسی خوشوقتی است.

تیم فوتبال سپیدرود رشت در سال 1349 و با نام سلامت­بخش پا به عرصه­ ی فوتبال کشور نهاد. این بدان معناست که این تیم از نظر قدمت با سرخ و آبی پایتخت همتراز است. دو سال بعد نام سپیدرود بر آن نهاده شد. نامی که تا کنون نیز بر جای مانده است و تحولات سیاسی-اجتماعی جامعه نتوانسته است آن را حذف کند. سالهای اوج قدرت سپیدرود اما بر می­گردد به دهه­ های شصت و هفتاد که متاسفانه به دلیل عدم وجود لیگ سراسری در کشور فرصت قدرت­نمایی پیدا نکرد و نیروی خود را در قالب تیم ممنتخب گیلان به رخ حریفان می­کشید.

به یاد تمام کسانی که عشقشان را حرام بیگانگان و غرورشان را حراج زیاده­ خواهی زورمندان نکردند و با قلبی آکنده از میهن پرستی فریاد زده­ اند:

"سیپیدرود تو ایسی قهرمان گول بَزَن امِرِه یادگار"